Απόγευμα ανεβαίνεις στο σπίτι του. Στην ανηφόρα , το πρωτελευταίο ήταν το δικό του. Κλασσικό διάρι στην άσπρη πολυκατοικία με τα σιδερένια κάγκελα. Ένας ιβίσκος σε μεγάλη γλάστρα, μια γαρδένια σε βαρέλι στο βορεινό μπαλκόνι . Πάνω στο αυτοσχέδιο τραπέζι της βεράντας τέσσερα καφάσια από την λαική με εποχιακούς πανσέδες και ανεμωνάκια. Στο δάπεδο τσιμεντοπλακάκια και ψηφιδωτά , αυτοσχέδια και αυτά. Ιδέα δεν είχες πότε τα έφτιαχνε όλα αυτά , ούτε πότε τα πρόσεχε. Το μεγάλο του καμάρι η πέργκολα . Καραβόπανο δεμένο με σχοινιά σε πατιναρισμένους κοιλοδοκούς . Και την πατίνα μόνος του, ένα μήνα έτριβε με σύρμα της κατσαρόλας.
Έφθασες την ώρα που είχατε πει. Τον βρήκες στην κουζίνα να στρώνει το τραπέζι . Στο ψυγείο κάτω από το ίδιο μαγνητάκι φωτογραφία της Μαρίας και το πρόγραμμα των φωτογραφικών παράλληλων. Ψάθινο τραπεζομάντηλο , μπακλαβαδωτό και επάνω αραδιασμένα πολλά χρωματιστά πιατάκια. Αγγουρακια κομμένα σε λωρίδες . Όχι από τα τζούφια και τα μαλακά , από τ΄ άλλα. Απ΄αυτά που τα ζουλάς και δεν βγάζουν στάλα νερό. Πασπαλισμένα με χοντρό αλάτι και αληθινό ξύδι.Και το αλάτι σε ξεχωριστό πιατάκι , να το ρίχνεις με τα δάκτυλα και να τα γλύφεις από πάνω. Τέσσερις πηρουνιές φέτα , δεν είναι για χόρταση. Και λίγη κάνει την δουλειά της. Να τελειώνει και να την λαχταράς ακόμα. Ντοματούλες κομμένες γαρύφαλλο, με ρίγανη, λάδι και αλάτι. Να τρως και να θέλεις να ρουφίξεις και το κοκκινόνερο που άφησαν στο τέλος. Ελιές χαρακωμένες , κρεατωμένες , μπαμπατζάνικες που έλεγε η γιαγιά μου. Απ΄αυτές τις ελιές που μπαίνουν στο στόμα σου και αυτό ίσα που προλαβαίνει να πει » παραδίνομαι κάντε με ότι θέλετε» . Και ψωμί. Εντάξει το ψωμί δεν ήταν όπως το θυμάσαι. Έτσι κι αλλιώς ψωμί εύκολα δεν βρίσκεις. Παγάκια, νερό και τσίπουρο σε γυάλινο κανατάκι.
– Καλώς την! Κάθησε , πάρε πιρούνι και άρχισε να τσιμπολογάς. Ετοιμάζω και δυό ατζούγιες. Σε δυο λεπτά έρχομαι κι εγώ. Και σε προειδοποιώ ε; Μην πεις κουβέντα για το μαύρο μας το χάλι , ούτε για τα σκουπίδια που παριστάνουν τους σωτήρες μας.
Σιγά μην έλεγα σκέφθηκα . Σιγά μην πίστευα πως οι κλειστές ομπρέλες στην παραλία σημαίνουν και τέλος της θάλασσας . Τόσες αραδιασμένες λέξεις στα πιατάκια και δεν θα μας κάνει κέφι να ξεχαστούμε μια στάλα ;
Φωτογραφήματα 